Met schaamrood op de wangen trok in naar Toogenblik in Haren want eerlijk het was voor mij de eerste keer dat ik naar de natuurlijke habitat van Luc zou trekken ook al omdat onze reporter Michel Preumont er de honneurs voor Rootsville waarneemt en je niet bepaald met een grote delegatie naar deze plaats kan begeven omdat de plaatsen soms beperkt zijn in deze gezellige club welke zich als specialist heeft opgewerkt in ons land voor het brengen van singer-songwriters.

De ingang kan je vinden via de achterdeur oftewel ‘Het Sleutelgat’, het is een oude conciërge woning die nu als cultureel trefpunt dienst doet. Ik was een beetje vroeger naar Haren getrokken omdat ik eerst nog een babbel zou hebben met de optredende artiest na een vraag van hemzelf om eens langs te komen en zo kon ik er natuurlijk niet onderuit. Bij een lekkere Westmalle was het natuurlijk gezellig praten met Ted Russell Kamp al hield hij het bij een koffie na een voor hem bereide lekkere maaltijd of hoe de artiesten hier in Toogenblik verwend worden.

Rond de klok van negen begon Ted aan zijn optreden van de avond en werd het muisstil iets wat op andere locaties wel wat meer zou mogen gebeuren uit respect voor de muziek en hun brengers. Zelfs de mensen achter de tap kon je nauwelijks of zeg maar niet horen tijdens hun job, een opmerkelijk prestatie waardoor je hen alleen maar kan ophemelen want zo hoort het ook.

Opener van de avond was het nummer ‘Dixie’, een song die je ook op het laatste album van TRK aantreft waarvan de recensie is terug te vinden in onze Cd besprekingen. Een nummer over bier drinken iets wat niet primeert bij Ted  maar toch lekker een biertje naast hem post uit respect dan voor onze biercultuur .

Ook nieuw werk dat in het voorjaar van 2010 op een nieuw album zal terug te vinden zijn staat er op het programma zoals ‘If I Had a Dollar’ een nummer wat geïnspireerd is door de Bakersfield’ muziek en waarmee Ted aantoont dat er veel variatie in zijn songs zit zoals ook wanneer hij de mandoline ter hand neemt. Een instrument dat hij beginnen spelen is tijdens de optredens van Shooter Jennings door de inspiratie van Bluegrass met een nummer als ‘The Ballad Of That Guy’ dat voor Shooter Jennings een #1 notering had in Texas.

In het gesprek voor het concert liet Ted zich al ontvallen dat hij een grote liefhebber was van oude soulmuziek en dus zouden we hier ook vanavond een kleine soutrip houden met o.a. ‘Let The Rain Fall Down’ uit zijn laatste album ‘Pour Man’s Paradise’. Uiteraard lenen akoestische nummer zich niet uitermate goed tot het brengen van onze gezamenlijk geliefkoosde muziek maar toch vindt je hier een hoog gehalte soulspirit in terug en hoor je zelfs de sound die eigen was aan Otis Redding en tijde van het vingerknippende Stax. Een nummer met een ‘outro’ die door zijn ‘Ahoe’ enige animatie teweeg bracht bij het publiek. Tijdens dit soulmoment  bracht hij ook nog ‘Blue Eyed Soul’ uit zijn NortSouth album dat in 2005 werd opgenomen. How a white guy can play soul…

Van soul over bluegrass naar de echte blues met de vader van de Delta blues Charley Patton kregen we ook deze avond met het ‘Goin To Move To Alabama’. Het reisje in de muziekgeschiedenis ging verder en we trokken naar het Texas van de ‘Texas Tornados ‘ waardoor de herinnering bij Ted opkwam dat hij nog samen met Augie Meyers en Doug Sahm heeft mogen spelen en wanneer we in Texas komt ook het gesprek van onze biercultuur ter sprake waardoor Ted een lesje kreeg over Hoegaarden en onze bierbrouwer te plaatse wat voor TRK ook een openbaring werd.

Van de weinige covers die we te horen kreeg was er ook eentje bij van countryzanger Guy Clark en deze ‘Let’ him Roll’ riep bij mij het beeld van Chip Taylor op want Ted bracht dit nummer in diezelfde stijl die eigen is aan Chip, een beetje ‘storytelling’.

Toen Ted merkte dat zijn glas leeg was luidde dit het  moment in om zijn laatste nummer aan te kondigen :-) en met ‘Just A Yesterday Away’ uit zijn laatste album zat deze aangename avond er op al kon TRK niet onder de gebruikelijke ‘encores’ onderuit en  met een soft rock ballad als ‘The Last Time I Let You Down’ zat her er wel degelijk op maar had hij ons zeker niet teleurgesteld. Exit Toogenblik…en een aanrader voor een rustige avond luisterend naar je favoriete muziek.

meer over Ted Russell Kamp in onze rubriek 'No Buts and No Maybes'

Michel Preumont (Français)

Peu d'auditeurs en ce nième vendredi aux t° sous la barre zéro.
Le froid, Haren transformé en chantier, les contrôles policiers (c'est plus facile de coincer un gars ayant bu 4 Duvel qu'un malfrat ayant descendu trois vieilles dames pour leur piquer leurs économies(89,50€ et une carte de la STIB)), épargne St-Valentin...who knows?
Les inconditionnels sont au poste et Freddy de Rootsville, est déjà sur place depuis belle lurette pour cuisiner,in de keuken van Gerrit, Ted Russell Kamp à propos de son oeuvre ( jette un oeil chez Rootsville, si tu piges Vondel et Hugo Claus).

21h05
L'habituel numéro de Luc et, voilà le outlaw cowboy ayant pris demeure à L A.
Mauvais début:'I'm not much a beer drinker....' heureusement, il ajoute ...until tonight... en promettant d'essayer 163 bières artisanales sur les 400 qu'offre Toogenblik.
Au programme tonight, plusieurs titres de son dernier colis 'Poor man's paradise' .
Moustache commence avec 'Dixie' décrivant l'American country life.
Les gens qui nomment leur daughter Suzie Q sont de braves gens.
C'est bien parti pour un agréable moment roots/americana, sentant bon un autre Russell, papa Leon, le Band, Elliott Murphy, Rodney Crowell ou John Hiatt....
A brand new one, Brussels, pour ma prochaine plaque: le bluesy 'If I had a Dollar' ( Didier Reynders te le piquerait, mec). Tiens, ça sonne comme du Jim Croce.
Après le Bakersfield style on se dirige vers Memphis: une ballade 'Let love do the rest'.
J'ai appris à jouer de la mandoline, c'est moins encombrant qu'une guitare: 'The way I met her' sur mon album 'Nashville Fine Line'.Tu penses à Dylan: 'Nashville Skyline', t'as pas tort,Nestor!
Il nous rappelle qu'il est surtout connu comme étant le bassiste du Shooter Jennings( résultat des amours entre Waylon et Jessi Colter)'s band.
Le bluegrass 'The ballad of that guy' est dans le même rayon cheesy country/folk.
Je suis, en fait, un fan de soul music, ça la fout mal un blanc chantant de la black music, mais 'Let the rain fall down' est d'inspiration Stax. Chouette ballad, mais c'est pas du Wilson Pickett, ket!
Ce soir, il joue solo, mais in America il a un band, différent dans chaque état, souligne-t-il, et donc les chansons interprétées ont à chaque fois une autre couleur, écoutez ma version acoustique de 'Blue Eyed Soul' enregistré sur 'NorthSouth', une de mes idoles de soul blanc était le très British Robert Palmer.
'Whiskey Row' cette ruelle existe dans un bled de mineurs en Arizona. La moitié de cette strotje, c'est des bars avec des madames qui montent avec toi, si t'as encore 2 ou 3 dollars en poche.
J'ai pris l'adresse.
'Old Folks Blues' having good time et le lendemain la gueule de bois. Et une chiasse crasse, on connaît!
'Last time I let you down' termine le set.Un countryslow au timbre chevrotant.
Good job, Ted, time for some beer.
Les commentaires vont bon train: chouette, un gars sympa, mais il manque la petite étincelle.
Des clients difficiles au Toogenblik!

Set 2
'Gypsy's Tune' sur 'Divisadero' 2007.
Une leçon d'histoire, bande d'illettrés qui n'avez pas connu la prohibition, on va vous expliquer la genèse du moonshine et des courses de voitures ,les Moonshine Runners. Un scoop:la famille Kennedy doit sa prospérité à la vente d'alcool frelaté.' Swamp Water Whiskey'
Une formidable cover de Guy Clark:'Let him roll'.
Voilà notre n°1 hit au Texas (avec Shooter Jennings) 'This Ol' Wheel', fabuleux footstomper.
Une valse, mon cher Johann:' Music is my Mistress' .
'Long Distance Man' du blues à la Tony Joe White.
Pour revenir à la old school country...today will be my yesterday...
Encore un petit trois temps viennois 'The arms of a stranger' , mélancolique et émouvant...je danse avec une étrangère coz I'm so far away from you...Tu quittes Haren et ses flocons pour un honky tonk de Nashville en reluquant un sosie de Loretta Lynn accoudé(e) au jukebox.
Charley Patton 'Going to move to Alabama' le Delta blues par excellence.
Un intermède brassicole consacré à Hoegaerden et à son jus pour revenir au blues nerveux aux accents chicano, chers à feu Willy De Ville, un petit trip à Mexico où le gars ..was too drunk to shoot...
Haren, I'm out of beer, ma dernière donc: ' Just a yesterday away' a roadhouse ballad ouvrant 'Poor man's paradise'.


Luc doit pas insister des heures pour le bis.
A la mandoline, unplugged, le bien-nommé 'So many honky tonks, so little time'.
Ted Russell Kamp, un gars attachant et doué qui nous revient pour un second encore, prévu pour le prochain CD 'California Wildflower'.

Nog een pintje, Michel? Le genre de truc que tu peux pas refuser, faut pas vexer les gens!